Belangrijk nieuws over LNVT!
Ondernemen is evolueren. Op de foto linksboven zie je een jonge vrouw, vol dromen, voor wie het avontuur van een eigen zaak nog moest beginnen (maart 2017). Op de foto ernaast ging het heel hard met die onderneming, had ik net iemand in dienst genomen, groeide mijn schrijversportfolio explosief en de grote opdrachten stroomden binnen (september 2018).
Op de foto linksonder ben ik hoogzwanger en geef ik een speech tijdens de inhuldiging van de eerste officiële kantoorruimte van LNVT (september 2019). Op de foto rechtsonder weet ik net een paar dagen dat ik opnieuw huidkanker heb en dat er me een jaar behandeling te wachten staat (oktober 2021).
Op alle foto’s ben ik mezelf, maar op de eerste staat een andere vrouw dan op de laatste. Terwijl het leven passeerde heb ik stukjes van mezelf achtergelaten, maar zijn er nieuwe stukjes voor in de plaats gekomen. Ik gaf op een bepaald moment leiding aan een team, werd mama, loodste LNVT door een pandemie, verloor onderweg twee dierbare geliefden die me heel nauw aan het hart lagen en kreeg uiteindelijk zelf ook kanker.
Kanker confronteert je met hele essentiële existentiële vragen. Wat als het tegen alle verwachtingen in toch slecht afloopt? Het overkomt anderen, dus waarom zou het lot mij sparen? Stel dat ik aan de laatste vijf jaar van mijn leven begonnen ben zonder dat ik me daar bewust van ben: hoe wil ik die tijd dan invullen? Wat maak ik belangrijk en wat niet? Waarover sluit ik compromissen en waarover niet?
Kanker dwingt je tot eerlijkheid. Met jezelf. Met het leven. Met je omgeving. De kankerdiagnose versnelt een aantal beslissingen die ik vroeg of laat onvermijdelijk had genomen. De beslissing om meer voor mezelf te doen en mijn lichaam met respect te behandelen is daar een van.
Hoe waardevol ik mijn werk als literair manager ook vind en hoe trots ik ook ben op het feit dat ik met LNVT het eerste literair agentschap in Vlaanderen uit de grond heb gestampt: ik stop ermee. Literair manager zijn is meer een gewoonte geworden dan een bewuste keuze. Hoe graag ik ook met elk van hen werk en hoeveel hart en ziel ik ook in deze samenwerkingen stop: als mijn tijd plots écht schaars zou worden, zou het managen van schrijvers een van de eerste zaken zijn waarmee ik mee zou stoppen. Dus waarom zou ik wachten op slecht nieuws?
“Hoe waardevol ik mijn werk als literair manager ook vind en hoe trots ik ook ben op het feit dat ik met LNVT het eerste literair agentschap in Vlaanderen uit de grond heb gestampt: ik stop ermee. ”
Er zijn al veel tranen over gevloeid - waarom in godsnaam zou ik stoppen met iets waar ik de voorbije jaren zo hard voor heb gewerkt? - maar telkens denk ik na over hoe ik mijn tijd zou vullen als het einde dichterbij is dan gehoopt, verwacht, gepland, en aan alles wat ik nog belangrijk wil maken, wil proberen, wil doen.
De komende maanden ga ik nadenken over wat LNVT kan zijn als literaire onderneming als het geen managementbureau meer is. Ik blijf beschikbaar voor mijn huidige klanten tot we samen een oplossing hebben gevonden. Daarnaast ga ik mij ook toeleggen op de programmatie en productie van FAAR, het gloednieuwe non-fictiefestival in Oostende (maart 2022) en misschien iets nieuws waar ik al een poosje op broed.
En beter worden natuurlijk. Ik wil nog minstens een vijfvoud van vijf jaren voor mezelf kunnen kiezen. In die zin zou het zomaar kunnen dat ik later vertel over deze periode in mijn leven dat dit maligne vlekje mijn leven heeft gered.
(Overigens, die denkoefening om je de laatste vijf jaren in dit leven te visualiseren kan ik iedereen aanraden. Wacht alsjeblief niet op een enge ziekte of een andere ontwrichtende gebeurtenis. Elke dag is een goeie dag om jezelf belangrijk te maken. 💚)
